• Ι. Θηβαίου 2 & Ηροδότου 1
    Εμπορικό Κέντρο Α1 Αχαρνών
  • 210 2440727 - 210 2407727
    210 2403729 - 6945 420892
  • online προσφορά

Οδηγός Ταυτοποίησης | ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΑΠΟΛΥΜΑΝΣΕΙΣ

Κατσαρίδα της ανατολής (blatta oreintalis)

Τρέφεται κυρίως με αμυλούχες τροφές, πολλαπλασιάζεται ταχύτατα, για αυτό γίνονται δύο επεμβάσεις το χρόνο, ειδικά σε περιοχές που έχουν βόθρους φρεάτια κ..α. Θεωρείται πιο δυσεξόντωτη από τις άλλες κατσαρίδες.

Γερμανική κατσαρίδα (blattela germanica)

Είναι παμφάγος για οτιδήποτε εδώδιμο. Τρέφεται συνήθως με οργανικές ύλες, κατά προτίμηση τις αμυλούχες. Ο επιμελής έλεγχος των υλικών συσκευασίας περιορίζει την είσοδο του εντόμου στους χώρους. Προκαλεί αλλεργίες σε αρκετούς ανθρώπους.

Αμερικάνικη κατσαρίδα (periplaneta Americana)

Το έντομο είναι παμφάγο και ευκαιριακό στην διατροφή του. Τρέφεται με αποσυντεθιμένα οργανικά υλικά, γλυκίσματα, χαρτί, ψωμί, βιβλιοδεσίες, φυστίκια, το εσωτερικό των δερμάτων, ενδύματα και νεκρά έντομα. Μπορούν να γίνουν κίνδυνος για τη δημόσια υγεία!

Κατσαρίδα με καστανές ταινίες( supella longipalpa)

Παμφάγος. Τρέφεται με μεγάλη ποικιλία τροφίμων, κυρίως αμυλούχες όπως βιβλιοδεσίες, κόλλα ταπετσαρίας και γραμματόσημα. Μεταδίδουν ασθένειες όπως δυσεντερία, διάρροιες και σαλμνονέλα. Μπορεί να προκαλέσει αλλεργίες ιδιαίτερα με τη σκόνη που περιέχουν τα ξηρά περιττώματα ή αποξηραμένα μέρη του σώματος του εντόμου.

Ψύλλος του ανθρώπου (Pulex irritans)

Προτιμά αίμα ανθρώπου αλλά και άλλων θηλαστικών και άγριων ζώων. Βρίσκεται συχνά σε χοίρους. Προκαλεί αλλεργίες, ανορεξία και απότομο πυρετό. Μπορεί να γίνει ξενιστής των dipylidium caninun και Rickettsia typhi. Συνήθως εξαπλώνονται στα φρύδια τσίνορα και στις γενετικές περιοχές.

Ψύλλος του σκύλου (ctenocephalides canis)

Μπορεί να ζήσει πολλούς μήνες χωρλις τροφή, αλλά τα θηλέα πρέπει να έχουν φέυμα από αίμα για να δώσουν απογόνους. Ζεί μέσα στο τρίχωμα του σκύλου ή άλλων θηλαστικών όπως η γάτα. Αποθέτει ωά στο τρίχωμα του ξενιστή ,μεταδίδει τον κεστώδη σκώληκα.

Ψύλλος της γάτας (ctenocephalides felis)

Προσβάλει και τον σκύλο! Είναι δυνατόν να μεταδόσουν στα ζώα και στον άνθρωπο ασθένειες όπως Rickettsia typhi και bartonella ενώ ο dipylidium caninun μεταδίδεται μόνο με την κατάποση προνύμφης .

Ψύλλος των ποντικών (xenopsylla cheopis)

Εκτός από την ενόχληση του δαγκώματος μπορεί να μεταδώσει παθογόνα . Είναι φορέας του βακτηρίου τηε Πανώλης (Yersina pestis) και του τύφου των ποντικών, ασθένειες επικίνδυνες για τον άνθρωπο και τα ζώα . Ο πιο συνηθισμένος φορέας είναι το είδος ποντικού rattus rattus.

Οικιακός ποντικός

Είναι παμφάγος με προτίμηση στα δημητριακά. Όσοι ζούν στη ύπαιθρο, μεταξύ άλλων καταναλώνουν σκουλήκια, προνύμφες εντόμων, αλλά και άλλα αρθρόποδα. Τα περιττώματα και τα ούρα του μπορεί να προκαλέσουν άσθμα, τριχόπτωση κ.α. στον άνθρωπο.

Νορβηγικός αρουραίος

Είναι νυκτόβιο και καλός κολυμβητής. Παμφάγο αλλά τρέφεται κυρίως με σιτηρά. Κυκλοφορεί όλο το χρόνο

Αρουραίος της στέγης (rattus rattus)

Είναι παμφάγο, τρέφεται με σπόρους σε καλλιέργειες σιτηρών, φρούτα, βλαστούς, φύλλα φυτών και με πολλά ασπόνδυλα και σπονδυλωτά ζώα. Συνήθως βγαίνει για τροφή μετά τη δύση του ηλίου. Επειδή έχει καθημερινή ανάγκη για νερό προτιμά υδαρείς ή χυμώδεις τροφές.

Αρουραίος των αγρών (microtus arratis)

Ζεί κατά αγέλες σε αμμοαργιλώδη εδάφη αγρών. Δημιουργεί φωλιές με πολλές εισόδους και εξόδους και στοές που συνδέονται μεταξύ τους.

Οχιά (vipera ammodytes)

Δηλητηριώδης. Τρέφεται με μικρά ζώα όπως ποντίκια άλλα ερπετά και πτηνά. Το δηλητήριο της είναι επικίνδυνο. Προκαλεί συμπτώματα πόνου, οίδημα και νέκρωση, όπως επίσης και απώλεια αίματος. Ο θάνατος συνήθως επέρχεται από την πτώση της αρτηριακής πίεσης. Οι οχιές δεν επιτίθενται ποτέ στον άνθρωπο εάν δεν πατηθούν, πιαστούν ή απειληθούν άμεσα. Τα περισσότερα δήγματα οχιάς στον άνθρωπο είναι "στεγνά" και προειδοποιητικά χωρίς την έγχυση δηλητηρίου.

Αστρίτης (vipera berus)

Δηλητηριώδης αλλά όχι επιθετικό. Το δάγκωμα είναι οδυνηρό αλλά όχι θανατηφόρο. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά, πουλιά, σαύρες, αμφίβια, αράχνες, σκώληκες και έντομα.

Ελαφίτης ή Δαφιάτης (elaphe quatuorlineata)

Μη δηλητηριώδες. Κυνηγά στο έδαφος, σκαρφαλώνει συχνά σε δέντρα και θάμνους. Κολυμπά επιδέξια. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά και τρωκτικά.

Δενδρογαλιά (hierophis gemonensis)

Τρέφεται με μικρά ερπετά και τρωκτικά αλλά και πτηνά. Δεν θεωρείται επικίνδυνο φίδι από την άποψη ότι έχει δηλητήριο, ωστόσο μπορεί να επιτεθεί στον άνθρωπο.

Αγιόφιδο ή Γατόφιδο (telescopus fallax)

Τρέφεται με νεοσσούς πουλιών μικρά τρωκτικά, σκαρφαλώνει στα δέντρα όπου τρέφεται με καρπούς αυτών. Σφυρίζει όταν το πειράζουν και προσποιείται ότι θα επιτεθεί. Τα δόντια που εκχέουν το δηλητήριο είναι στο πίσω μέρος της άνω σιαγόνας, σε τέτοια θέση που καθιστά αδύνατη την έκχυση στον άνθρωπο. Βρίσκεται κυρλιως στα νησία μας Αιγαίου και Ιόνιου.

Σαπίτης (malpolon nonspessulanus)

Δηλητηριώδες με ασθενές δηλητήριο. Είναι ημερόβιο, πολύ κοινό, κινείται γρήγορα, κολυμπά και σκαρφαλώνει με ευκολία και έχει πολύ καλή όραση. Τρέφεται με σαύρες, με τρωκτικά, πτηνά, αμφίβια καθώς επίσης και με άλλα επρετά. Αμύνεται αν απειληθεί σφυρίζοντας δυνατά σηκώνοντας το κεφάλι και πλαταίνοντας τον λαιμό προσποιώντας επίθεση.

Σαΐτα (platyceps najadum)

Πρόκειται για ένα ακίνδυνο φίδι. Πιστεύεται λανθασμένα ότι είναι δηλητηριώδες και επικίνδυνο επειδή τινάζεται από μεγάλες αποστάσεις για να επιτεθεί. Τρέφεται με έντομα, μικρές σαύρες, και σπανίως με μικρά τρωκτικά.

Μαύρος Σκορπιός (iurus dufoureius)

Έχει πολύ χοντρές δαγκάνες και λεπτό μετάσωμα. Αγαπά τα υγρά μέρη και περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε στοές στο έδαφος ή σε τρύπες που σκάβει ο ίδιος ή που βρίσκει έτοιμες από άλλα ζώα.

Ο κίτρινος σκορπιός (mesobuthus gibbosus)

Θεωρείται ως ο πιο δηλητηριώδης από τους σκορπιούς της χώρας χωρίς όμως να επιφέρει το θάνατο σε φυσιολογικές συνθήκες.

Ο μικρός σκορπιός της Kρήτης (euscorpius candiota)

Aγαπά τα υγρά μέρη και ζεί σε πετρώδεις περιοχές και σε ξερολιθιές. Βρίσκεται και σε κατοικημένες περιοχές ακόμη και σε πόλεις οπου βρίσκει κκαταφύγιο κατά τους χειμερινούς μήνες.

Ακάρι της ψώρας του ανθρώπου (sarcoptes sabiei var. Hominis)

Προκαλεί αλεργικές αντιδράσεις,αγωνιώδη φαγούρα και σοβαρές βλάβες στο δέρμα από το ξύσιμο αλλά και είσοδο βακτηρίων που οδηγούν σε μολυσμαντικό κηρίο ή έκζεμα. Προσβάλλει απίσης άγρια και κατοικίδια ζώα.

Ακάρι της αγριοψώρας των ζώων (psoroptes)

Η ψώρα που προκαλεί, επιφέρει οικονομικές απώλειες στους κτηνοτρόφους βοοειδών και αιγοπροβάτων. Η ασθένεια είναι πολύ μονλυσμαντική και μεταδίδεται μέσω των πασσάλων των στάυλων οπου ξύνονται τα ζώα. Δεν τρυπούν το δέρμα αλλά τρέφονται στην εξωτερική στιβάδα της επιδερμίδας

Ακάρι της ψώρας του αλόγου ( chorioptes)

Προκαλει αμυχές στα άκρα των ποδιών στα άλογα. Παρατηρούνται φλύκταινες και αλωπεκία στο υποκνήμιο όπου ακολουθεί σκλήρινση του δέρματος και σε χρόνιες περιπτώσεις υγρή δερματίτιδα. Τα συμπτώματα υποχωρούν το καλοκαίρι αλλά επανέρχονται με το κρύο.

Ακάρεα της ψώρας του ανθρώπου και ζώων (demodex)

Το demodex canis βρίσκεται στο σκύλο, ενώ το demox follicorum και demodex brevis κοντά στη μύτη, στα βλέφαρα και στα φρύδια του ανθρώπου.

Ακάρεα της σκόνης του σπιτιού (dermatophagoides pteronyssinus)

Επιβιώνει σε όλες τις συνθήκες μίας κατοικίας και βρίσκεται συνήθως σε κρεβατοκάμαρες, γεμισμένα έπιπλα και κλινοσκεπάσματα. Με 100-500 άτομα (γρ.σκόνης). Τρέφονται με σωματίδια οργανικής ύλης από το σώμα του ανθρώπου (πχ. Πυτιρίδα). Αποτελούν την κύρια αιτία του άσθματος!

Κοριός (cimex lectularius)

Τρέφονται με αίμα θηλαστικών και πτηνών. Προτιμούν αίμα ανθρώπου σε ζεστά σπίτια, κρεβάτια και κλινοσκεπάσματα. Δραστηριοποιούνται κυρίως τη νύχτα. Το δάγκωμα του εντόμου ακολουθούν δερματικές αλεργίες και ψυχολογικά προβλήματα. Αν και έχουν βρεθεί στους κοριούς 28 παθογόνοι οργανισμοί, δεν έχει αποδειχθεί ποτέ ότι μπορούν να μεταδόσουν κάποιον από αυτούς στον άνθρωπο.

Οικιακη μύγα (Musca domestica domestica)

Είναι φορέας επιβλαβών παθογόνων μικροοργανισμών και πολύ επικίνδυνο. Μεταφέρει πάνω από 100 παθογόνους παράγοντες, τύφο, χολέρα, σαλμονέλα, σιγκέλωση, άνθρακα, μολύνσεις των ματιών και ενδοπαρασιτικούς σκώλικες! Τρέφεται με υγρά η ρευστά οργανικά υλικά.

Αλογόμυγα (stomoxus calcirans)

Τρέφεται με αίμα βοοειδών και αλόγων. Μπορεί να προκαλέσει απώλεια βάρους στα ζώα, μειωμένη γαλακτοπαραγωγή, αναμία και ασθένειες ως φορείς trypansoma στα βοοειδή , άλογα και πρόβατα και anthrax στα κατοικίδια και στον άνθρωπο.

Μικρή οικιακή μύγα (fannia canicularis)

Παρατηρείται συνήθως σε κουζίνες κοντά στα φαγητά. Οι προνύμφες τρέφονται με σαπισμένα οργανικά υλικά και πτώματα ζώων. Εάν καταποθούν προκαλούν στους ανθρώπους <<μύιαση>> του εντερικού και ουροποιητικού συστήματος. Θεωρούνται πιθανοί φορείς ασθενειών.

Χρυσόμυγα ( chrysops sp)

Το τσίμπημα τους μπορεί να προκαλέσει αλεργικές αντιδράσεις και αδιαθεσίες και είναι αρκετά οδυνηρό! Μπορεί να μεταφέρουν τις ασθένειες anthrax και τη φιλαρίαση loa loa.

Aedes vexans

Είναι φορέας του dirofilaria immitis ου σκύλου, myxomatosis του κουνελιου και μπορει να προκαλέσει εγκεφαλίτιδα και μηνιγγίτιδα στον άνθρωπο.

Anopheles sp

Τρέφονται αποκλειστικά με αίμα θερμόαιμων και η πτήση τους περιορίζεται σε 1-3 χλμ. Είδη του γένους anopheles προκαλούν την ελονοσία, ενώ άλλα είδη φιλαρίαση, ενώ λίγα είδη, εγκεφαλίτιδες. Στα ζώα μπορούν να μεταδώσουν πρωτόζωα ακίνδυνα για τον άνθρωπο.

Culex pipiens

Κάποια τρέφονται με αίμα ανθρώπου και άλλων θηλαστικών αλλά και πτηνών, επρετών και αμφίβιων. Θεωρούνται υπέυθυνα για την μετάδοση εγκεφαλίτιδας και άλλων αρμποΪωσεων. Το culex pipiens θεωρήθηκε υπεύθυνο για τους θανάτους 1 ατόμων στη θεσσαλονίκη το 2011

Το κουνούπι Τίγρης (aedes (stegomyia) albopictus)

Τα αρρένα τρέφονται με νέκταρ αλλά τα θήλεα χρειάζονται και αίμα θηλαστικών (σκίουρους, γάτες, σκύλους, βοοειδή, χελώνες, ανθρώπους) και πτηνών. Είναι φορέας παθογόνων ιών όπως είναι οι αρμποΪοι chIkungunya, ο ιός της Ιαπωνικής εγκεφαλίτιδας, ο ιός του Δυτικού Νείλου, ο La crosse virus. Η St. Louis Encephalitis, η Eastern Equine encephalomyelitis , η Western Equine Encephalomyelitis, ο Potisi virus, ο κίτρινος πυρετός και οι νηματώδεις των φιλαριώσεων dirofilaria immitis και dirofilaria repens.

Αηδές το αιγυπτιακόν (Aedes (stegomyia) aegyptii)

Είναι ο κύριος φορέας του δάγκειου και του κίτρινου πυρετού και πιθανός φορέας εγκεφαλίτιδος, άλλων ιών και ασθενειών.

Κίτρινη οικιακή αράχνη (cheiracanthium punctoium η aranpa punctoria)

Εισβάλλουν συχνά στα κτήρια, ανεβαίνουν σε τοίχους και οροφές αλλά πέφτουν στο πάτωμα όταν ενοχληθούν. Δεν υφαίνει ιστό. Αμύνεται επιθετικά και μπορεί να διαπεράσει το ανθρώπινο δέρμα. Το δάγκωμα είναι κάπως πιο δυνατό από της σφήκας και μπορέι να προκαλέσει μικρό πρήξιμο η φλύκταινα και ελαφρυά αδιαθεσία ή ναυτία.

Οι πραγματικές ταραντούλες (lycosa tarantula. Theraphosa blondi κ.α.)

Δαγκώνουν μόνο όταν ενοχληθούν, με δάγκωμα όπως μιας σφήκας. Άτομα με αλεργίες μπορεί να έχουν σοβαρά συμπτώματα από τις εκκρινόμενες πρωτεΪνες παρά από το δηλητήριο. Οι τρίχες των ποδιών τους όμως είναι πολύ ερεθιστικές για το δέρμα και τους βλεννογόνους ου ανθρώπου. Τρέφονται με έντομα αλλά και με ποντικούς, βατράχους, σαύρες και φίδια.

Αράχνη «μαύρη χήρα» (latrodeotus spp)

Το άρρεν πολύ μικρότερο, κατστανό, όχι τοξικό στον άνθρωπο, ενδημεί στη Νότια Ευρώπη σε βράχια και πέτρες. Συχνά συμπτώματα είναι : ναυτία, εμετός, κεφαλαλγία, άγχος, υπέρταση, ταχυκαρδία, εφίδρωση, κοιλιακό άλγος, οιδηματώδη βλέφαρα και δακρύρροια.

Σφαλάγγι ( pholcus phalangioides)

Κοσμοπολίτικο είδος, ζεί σε ήσυχες σκοτεινές τοποθεσίες στην οροφή ή τις γωνίες κατοικιών, κάτω από πέτρες και σπηλιές. Τρέφεται συνήθως με άλλες αράχνες και μικρά έντομα.

Η μεσογειακή αράχνη (loxoceles rufescens)

Μπορεί να ζήσει 800-900 μέρες χωρίς νερό. Τον άνθρωπο δαγκώνουν εάν παγιδευτούν στα ρούχα του. Προκαλούν φλύκταινα πόνο, πρήξιμο και αδιαθεσία.

Κοινή αράχνη (alopecosa spp.)

Υπάρχει σε όλη την κεντρική ευρώπη, συχνότερα σε χαμηλή χλόη.

Αράχνη λύκος (loxosceles veclusa)

Συχνά θεωρείται ότι πρόκειται για ταραντούλα, έχει όμως μεγαλύτερο μέγεθος.